Ngobati laraning batinku uga awakku.
Bapak Ibuku ora bisa ngapa-ngapa.
Amarga padha urip ing desa.
Nasib kang nggawa aku menyang mrene.
Dalane akon obah nyambut gawe mangkene.
Nanging pakryanku mung dadi TKI ing luar negri.
telung sasi durung karuan digaji.
Dadi pembantu ora ana liyane.
Bekas setrika ing tanganku kayangene.
Nangis perih ora ana gunane.
Amarga ora ana kang bisa ngrungokake.
Aku mung bisa pasrah lan ndonga marang Gusti.
Supaya lancar anggonku nglakoni pacobaning iki.
Tahun sesuk kepingin bali yen eneng rejeki.
Menyang desa kang luwih makmur uga asri.
0 komentar:
Posting Komentar
Silahkan berkomentar dengan karya saya,boleh memberikan saran ataupun kritik yang membangun. ^_^