Minggu, 19 Februari 2012

Eluh

Mesthi tumetes ing pipiku.
Ngobati laraning batinku uga awakku.
Bapak Ibuku ora bisa ngapa-ngapa.
Amarga padha urip ing desa.

Nasib kang nggawa aku menyang mrene.
Dalane akon obah nyambut gawe mangkene.
Nanging pakryanku mung dadi TKI ing luar negri.
telung sasi durung karuan digaji.

Dadi pembantu ora ana liyane.
Bekas setrika ing tanganku kayangene.
Nangis perih ora ana gunane.
Amarga ora ana kang bisa ngrungokake.

Aku mung bisa pasrah lan ndonga marang Gusti.
Supaya lancar anggonku nglakoni pacobaning iki.
Tahun sesuk kepingin bali yen eneng rejeki.
Menyang desa kang luwih makmur uga asri.

0 komentar:

Posting Komentar

Silahkan berkomentar dengan karya saya,boleh memberikan saran ataupun kritik yang membangun. ^_^

Diberdayakan oleh Blogger.

Ads 468x60px

Social Icons

Featured Posts

Labels

Kategori

Popular Posts

Pengunjung

free counters