Minggu, 19 Februari 2012

Klaras Niba

Klaras Niba...
Karo uripku ora ana beda.
Kawit cilik ditinggal seda.
Urip ijen ora ana liya.

Urip melas disrawungi tangga.
Sipate ana sing apik uga ala.
Iki pancen wis lelakon.
Kepiye-piye kudu kelakon.

Ngene iki rasane aku ora bakal lali.
Marang Gusti kang agawe urip.
Amarga tansah Maha Asih.
Padha asihe marang liyane ing donya iki.

Eluh

Mesthi tumetes ing pipiku.
Ngobati laraning batinku uga awakku.
Bapak Ibuku ora bisa ngapa-ngapa.
Amarga padha urip ing desa.

Nasib kang nggawa aku menyang mrene.
Dalane akon obah nyambut gawe mangkene.
Nanging pakryanku mung dadi TKI ing luar negri.
telung sasi durung karuan digaji.

Dadi pembantu ora ana liyane.
Bekas setrika ing tanganku kayangene.
Nangis perih ora ana gunane.
Amarga ora ana kang bisa ngrungokake.

Aku mung bisa pasrah lan ndonga marang Gusti.
Supaya lancar anggonku nglakoni pacobaning iki.
Tahun sesuk kepingin bali yen eneng rejeki.
Menyang desa kang luwih makmur uga asri.

Sabtu, 04 Februari 2012

Sing Penting Halal

Paimin kerjane dadi buruh ing kebon klapa sawit. Gajine pancen ora sepira nanging Paimin seneng karo pakaryane amarga halal uga ora marai rugi wong liyane.

"Alhamdulillah...sanajan gajiku sithik, nanging ora ngapa-ngapa sing penting halal, mendhingan dadi buruh ngene kiyi katimbang dadi pejabat kakean nyolongi dhuwite negara, mesakake sing mbayar pajek yen marai rakyat cilik rugi, hehehe," syukure Paimin.

Jumat, 03 Februari 2012

Bu Cici

Ing desa Cemara, ana ibu kang seneng mbedakake anggone seduluran, jenenge Bu Cici. Dheweke kadhangkala disengiti amarga sipate kang umuk marang apa kang diduweni. Apa maneh pas menyang acara nikahan ing ngomahe Bu Ratna sore kae, kabeh diumukake ing ngarepe wong-wong akeh.

"Iki lo, tasku iki saka Paris, import limited edition maneh alias edisi terbatas," pamere Bu Cici.
"Iya Mbak, aku percaya," jawabe Bu Ratna.
Diberdayakan oleh Blogger.

Ads 468x60px

Social Icons

Featured Posts

Labels

Kategori

Popular Posts

Pengunjung

free counters